Wyłaniający się wśród górskich skał lodowiec Perito Moreno mieni się w słońcu, tworząc wielobarwną ścianę nad błękitno-lazurową taflą jeziora Lago Argentino. Przybiera różnorakie kolory, od krystalicznej bieli, poprzez całą paletę szarości aż po ciemny granat.
Zachwyca nie tylko piękno tego lodowca, ale również jego ogrom. Ten potężny twór natury położony jest na terenie Parku Narodowego Los Glaciares, w odległości ok. 80 km od turystycznej miejscowości El Calafate, w południowo-wschodniej części argentyńskiej prowincji Santa Cruz.
Perito Moreno stanowi część Południowego Lądolodu Patagońskiego, który jest, obok Grenlandii oraz Antarktydy, jednym z największych na świecie lądowych rezerwuarów wody pitnej. Powierzchnia Lądolodu obejmuje ok. 16.800 km², z czego ok. 90 % znajduje się na terytorium Chile. W najszerszym miejscu osiąga on ok. 350 km. Jego obszar jest dwukrotnie większy niż powierzchnia Korsyki.
Pierwsze prace badawcze w obrębie Lądolodu rozpoczęły się w 1943 r., kiedy to rząd chilijski zlecił wykonanie fotografii z pokładów samolotów wojskowych. Od tego czasu rozpoczęły się liczne ekspedycje naukowe w głąb lodowca, jednakże potężne obszary pozostają wciąż nieprzebadane. W skład Lądolodu Patagońskiego wchodzą ogromne lodowce takie jak: lodowiec Piusa XI (pow. 1.265 km²), lodowiec Viedma (978 km²), czy lodowiec Uppsala (pow. 902 km²).
Perito Moreno jest jednym z najmniejszych, gdyż osiąga powierzchnię 250 km², długość ok. 30 km, a czoło wznosi się nad jeziorem na wysokość 60 m. Lodowiec zawdzięcza swoja nazwę argentyńskiemu podróżnikowi Francisco Moreno, żyjącemu w latach 1852-1919, który jako jeden z pierwszych wyruszył na podbój Patagonii. Przemierzał ogromne tereny ciągnące się wzdłuż łańcuchów górskich oraz nieodwiedzanych wcześniej dzikich pustkowi dzisiejszej Argentyny oraz Chile. To dzięki niemu zawdzięczamy odkrycie i eksplorację takich cudów natury jak szczyt wznoszący się nad obecną granicą argentyńsko-chilijską – Fitz Roy, wspaniałe jeziora Nahuel Huapí, czy San Martin w Patagonii.
Cechą wyróżniająca Perito Moreno jest to, iż jest on lodowcem, który wciąż wędruje. Może on przemieszczać się nawet o 2 metry w ciągu dnia. Gdy czoło dojdzie do jednego z brzegów Lago Argentino, na którym znajduje się półwysep zwany „Półwyspem Magellana”, tworzy się naturalna zapora rozdzielająca jezioro na dwie części. Pod wpływem działania wody oraz ciśnienia wytworzonego w masach lodu, powstaje swego rodzaju tunel. Kiedy staje się on zbyt duży, wielka ściana odrywa się od pozostałej części lodowca pod naporem masy lodu powstałej nad tunelem. Pierwsze tego typu zjawisko zostało zarejestrowane w 1917 r. Kolejne występowały w ciągu ubiegłego stulecia, do 17 lutego 1988 r., aż 16 razy. Natura jednak potrafi zaskakiwać. Kiedy wydawało się, iż ze względu na globalne ocieplenie wędrówki lodowców odeszły w przeszłość, czerwiec 2008 r. przyniósł kolejną niespodziankę. Fenomenalne zjawisko znów odegrało niezapomniany spektakl.
Przemieszczanie się Perito Moreno jest przedmiotem wielu dyskusji naukowych w kontekście ocieplającego się klimatu. Jest on bowiem jednym z nielicznych lodowców na świecie, które zdają się być całkowicie odporne na zachodzące na kuli ziemskiej zmiany klimatyczne. Część badaczy dowodzi, iż grubość masy lodu powiększyła się w ostatnim okresie o ok. 14 m. Inni natomiast utrzymują, iż wędrówki Perito Moreno są wpisane w charakterystykę tego lodowca. Niezależnie od podziałów w środowisku naukowym sam lodowiec oraz odrywające się od jego czoła bloki lodowe są wspaniałym zjawiskiem, którym obdarza nas Matka Natura.
Niewątpliwie niezapomnianym przeżyciem jest trekking po samym lodowcu. Można go podziwiać nie tylko spacerując po Parku Narodowym, ale także wchodząc niejako do jego wnętrza. Jest to bardzo popularna atrakcja wśród turystów. Przeszkoleni przewodnicy, który doskonale znają ścieżki i strukturę masy lodowej prowadzą grupy maksymalnie 20 osobowe po Perito Moreno. Trekkingi trwają zazwyczaj 2 godziny.
Po wyczerpujących wędrówkach w krainie lodu, na strudzonych turystów czekają wspaniałe hotele El Calafate. Jest to modny, liczący niespełna 7.000 mieszkańców kurort, który oprócz dobrze rozwiniętej bazy noclegowej, oferuje również liczne puby i restauracje, w których można spróbować specjałów kuchni regionalnej. Z pewnością warto skosztować dobrze wypieczonych steków z pasącego się na patagońskich łąkach bydła.
Nazwa miasta została zapożyczona z języka Indian Tehuelcze, zamieszkujących od tysięcy lat tereny Południowej Ameryki i odnosi się do występującego powszechnie w Patagonii krzewu Calafate (berberys bukszpanolistny).
Historia El Calafate sięga początków ubiegłego stulecia, kiedy to niewielka osada była po prostu schronieniem dla handlarzy wełny. Prawa miejskie zostały nadane tej malutkiej miejscowości w 1927 roku. Stopniowy rozwój El Calafate wspierany był przez rząd argentyński m. i. w celu zasiedlenia patagońskich pustkowi. Miasto stało się powszechnie znane de facto wraz z utworzeniem Parku Narodowego Los Glaciares. Do dziś pozostaje doskonałą bazą wypadową dla turystów pragnących odwiedzić okoliczne lodowce.
Droga na Lodowiec Perito Moreno 
Lodowiec Perito Moreno może przemieszczać się nawet o 2 metry w ciągu dnia 
Park Narodowy Los Glaciares. Lodowiec Perito Moreno 
Perito Moreno jest jednym z nielicznych lodowców na świecie, które są odporne na zachodzące na kuli ziemskiej zmiany klimatyczne 
Lodowiec Perito Moreno zachwyca swym ogromem 
W drodze do El Calafate 
El_Calafate. Nazwa miasta została zapożyczona z języka Indian Tehuelcze i odnosi się do występującego w Patagonii krzewu Calafate 
El Calafate stało się popularnym kurortem wypoczynkowym od momentu utworzenia Parku Narodowego Los Glaciares 
El Calafate słynie z bardzo dobrej bazy hotelowej 
W El Calafate mieszka kilkanaście tysięcy osób 
Kasyno w El Calafate 
Kościół Św. Teresy od Dzieciątka Jezus w El Calafate