Uliczka Caminito w dzielnicy La Boca

La Boca – kolorowy zakątek Buenos Aires

La Boca to jedna z najsłynniejszych dzielnic Buenos Aires. Zamieszkana przez ok. 46.000 mieszkańców tworzy barwny zakątek, coraz chętniej odwiedzany przez turystów. Swą nazwę dzielnica zawdzięcza położeniu w zakolu (hisz. la boca – usta) niewielkiej rzeki Riachuelo, określanym jako Vuelta de Rocha. Być może jednak nazwa pochodzi od genueńskiej, antycznej dzielnicy portowej Boca d’Azë, aby upamiętnić fakt iż w XIX w. Buenos Aires było masowo zasiedlane przez emigrantów z Genui, dzięki którym zawdzięczamy obecny wygląd i klimat dzielnicy.


Wielu historyków przyjmuje, iż La Boca znajduje się na miejscu pierwszej osady założonej przez hiszpańskiego konkwistadora Pedro de Mendoza w 1536 r. Pierwotnie osada przyjęła nazwę Puerto de Nostra Señora Santa Maria del Buen Aires (Port Najświętszej Maryi Panny Pomyślnego Wiatru). Przez cały okres podbojów kolonialnych najeżdżających Amerykę Południową, Vuelta de Rocha pełniła rolę portu, do którego przypływały statki, przywożące m.i. niewolników z Czarnego Lądu. W nadbrzeżnej dzielnicy budowano baraki dla niewolników, składy magazynujące węgiel i wełnę oraz sklepy, w których zaopatrywali się marynarze. Ze względu na intensywny rozwój handlu, gospodarki i przemysłu morskiego oraz napływającej systematycznie fali emigrantów, w połowie XIX w. La Boca zmieniała powoli swój charakter. Nie była już stricte dzielnicą portową, ale miejscem stałego zamieszkania dla Hiszpanów, Genueńczyków, Niemców oraz Greków, który przybywając do Argentyny mieli nadzieję na odkrycie swej “ziemi obiecanej”. Obok zabudowań magazynowych i przemysłowych zaczęto budować niewielkie domy mieszkalne zwane po hiszpańsku conventillos. Konstrukcja ich była bardzo krucha, a w niewielkich pomieszczeniach tłoczyły się nierzadko całe rodziny. Ściany pokrywano różnorakimi kolorami farb, które pozostały po malowaniu statków. Wejścia do budynków stanowiły galerie w jaskrawych kolorach, ciągnące się wzdłuż kilku podwórek. Zabudowa w La Boca była zazwyczaj niska, budowano bowiem domy parterowe lub jednopiętrowe z wysokimi oknami i wąskimi metalowymi balkonami. Do dziś intensywne barwy są charakterystycznym elementem tej części Buenos Aires, dzięki czemu możemy odczuć niepowtarzalny klimat i powiew historii który przez lata kształtował dzielnicę La Boca.

Najsłynniejszą budowlą, będącą jednocześnie wizytówką La Boca jest stadion La Bombonera (dosł. bombonierka), mieszczący ok. 49.000 kibiców. Na jego murawie gra rozsławiona na całą Argentynę drużyna piłki nożnej Boca Juniors, założona w 1905 r przez grupę młodych genueńczyków, którzy pokochali futbol. Jednakże to brytyjscy marynarze oraz robotnicy przywieźli piłkę nożną, która stała się sportem narodowym Argentyny. Tutaj pierwsze gole strzelał Diego Maradona, który w latach 1981-82 grał w barwach Boca Juniors. Ciekawostką jest to, iż stadion, okoliczne domy oraz puby i bary pomalowane są na kolor niebiesko-żółty, a więc taki sam jak oficjalny kolor klubowy który został przyjęty w 1907 r. Początkowo piłkarze grali w strojach różowych lub w czarno-białe pionowe pasy. Ponieważ chciano zmienić barwy klubu, a opinie na temat jakie mają być przyjęte nowe kolory były bardzo podzielone, postanowiono zdać się na los. Od tej pory kolory Boca Juniors miały odpowiadać barwom bandery statku, który jako pierwszy zawinie do portu. Ponieważ był nim szwedzki statek, wybrano właśnie kolorystykę niebiesko-żółtą.

Stadion La Bombonera w dzielnicy La Boca
Stadion La Bombonera w dzielnicy La Boca
Mural na ścianie na cześć Diego Maradony w dzielnicy La Boca
Mural na ścianie na cześć Diego Maradony w dzielnicy La Boca

Główną arterią handlową dzielnicy La Boca jest Avenida Almirante Brown (Aleja Admirała Browna). Charakterystycznym elementem ulicy są wysokie chodniki oraz balustrady, które stanowią zabezpieczenie przed wylewami pobliskiej rzeki. Wzdłuż Avenida ciągną się niezliczone sklepy oraz kawiarenki, w których można przysiąść i napić się porannej kawy, a po południu delektować się smakiem włoskiej pizzy. Na tle niskiej zabudowy wyróżnia się trzypiętrowa budowla nosząca nazwę Torre Fantasma (“Wieża Duchów”), która reprezentuje wyraźnie odmienny styl architektoniczny niż sąsiadujące z nią domy. Została ona wzniesiona w XIX w. przez Guillerma Alvareza, który przeniósł na grunt argentyński elementy modernizmu katalońskiego – ruchu w architekturze hiszpańskiej, który lata swej świetności przeżywał w okresie od 1880 do 1930 r. Na samym końcu Avenida Almirante Brown, kilka kroków od stadionu La Bombonera znajduje się Casa Amarilla (“Żółty Dom”). Jest to dokładna replika domu Admirała Williama Browna, argentyńskiego bohatera narodowego o irlandzkich korzeniach. Sławę przyniosło mu szereg zwycięstw w walkach toczonych w I poł. XIX w o niepodległość Argentyny. Admirał brał m.i. udział w wojnie z Brazylią, której zadał klęskę w bitwe pod Juncal, dowodząc flotą Zjednoczonych Prowincji de La Plata. Walczył również podczas wojny domowej w Urugwaju, kiedy to rozbił flotyllę rzeczną dowodzoną przez Giuseppe Garibaldiego, późniejszego bohatera narodowego Włoch. Obecnie w Casa Amarilla mieści się Narodowy Instytut Browna oraz Departament Badań Historii Żeglugi Morskiej.

Niezwykle ciekawym miejscem jest również uliczka Caminito. Niegdyś biedna i zaniedbana część La Boca, dziś przyciąga swym urokiem i niepowtarzalnym klimatem rzesze turystów. W latach 60. XIX w. rozpoczęto w tym miejscu budowę trakcji kolejowej, mającej na celu połączenie Buenos Aires z pobliskim miasteczkiem Ensanada. Niecały wiek później linię zamknięto, a do dziś można zobaczyć pozostałości po torach kolejowych, które do tej pory zdążyły pokryć się rdzą. Zaniedbana i brudna ulica, z rozsypującymi się domami tworzyła przygnębiający widok. Budynki w tej części miasta były zazwyczaj wykonane z falistej blachy lub desek i posadowione na palach w obawie przed nękającymi La Boca powodziami. Mieszkający wówczas w sąsiedztwie jeden z najbardziej popularnych malarzy argentyńskich Benito Quinquela Martin (1890-1977) postanowił pokryć ściany domów kolorowymi farbami pozostałymi po malowaniu statków, które przynosili mu robotnicy portowi. Budynki zostały ozdobione nie tylko malowidłami, ale także rzeźbami, które przemieniły ponure dotychczas Caminito w przepiękny deptak. Martin ściągnął rzesze innych artystów, takich jak Robert John Caupurro (1903-1971) czy Luis Perlotti (1890-1969), którzy na ścianach domów pozostawili podziwiane do dziś arcydzieła. Benito Quinquela Martin jest ulubionym malarzem Argentyńczyków. Jego obrazy przedstawiające zazwyczaj portowe pejzaże, oddają niepowtarzalną atmosferę życia codziennego toczącego się w dzielnicy La Boca. Jest on twórcą również ogromnych malowideł zdobiących ściany Teatro de la Ribera (Teatr Ribera), który szczyci się bogatym repertuarem. Spektakle można oglądać zasiadając w pomalowanych na różne kolory fotelach. Teatr znajduje się nad samą rzeką, w kompleksie kulturalnym wśród których znajduje się Museo de Bellas Artes de la Boca Benito Quinquela Martin (Muzeum Sztuk Pięknych im. Benita Quinquela Martina). Tutaj, oprócz dzieł wielu artystów argentyńskich, można zwiedzić pracownię Martina oraz pokoje, w których rezydował do końca swojego życia.

Uliczka Caminito w dzielnicy La Boca
Uliczka Caminito w dzielnicy La Boca
Uliczka Caminito w dzielnicy La Boca
Uliczka Caminito w dzielnicy La Boca

La Boca jest niewątpliwie jedną z najbarwniejszych części Buenos Aires. Niegdyś dzielnica biedoty, dziś stanowi nieodłączny element miasta, wabiący swą historią, sztuką oraz urokiem. Tutaj można zatańczyć prawdziwe tango i posłuchać muzyki, której rytmy przeniosą nas do czasów, gdy La Boca była prawdziwą mekką dla przybywających do niej emigrantów z całego świata.

La Boca to jedna z 47 dzielnic stolicy Argentyny. Wizytówką turystyczną dzielnicy jest uliczka Caminito.